“Hutbe-i Şâmiye, Üstad’ın ülkemizin ve bilhassa Güneydoğu bölgesinin problemlerine çözüm getirmek için İstanbul’a gidip uzun mücadeleler vermesi, hapis hatta tımarhaneye gönderilmesi, Osmanlı’nın en üst makamlarına projelerini anlatmaya çalışması, 31 Mart bahanesiyle idamla yargılanması ve neticede beraat etmesinden sonra tekrar Güneydoğu’ya dönüp halkın içinde onların problem ve dertlerini dinleyerek reçeteler yazması gibi büyük tecrübeler ve birikimler yaşadıktan sonra İslâm dünyasına sunmuş olduğu önemli bir mesajdır. Bu mesajında ittihad-ı İslâm anlayışı ile Âlem-i İslâm’ın derin yaralarını ve dertlerinin tedavi çarelerini, uyandırıcı, ümit verici duygularla beraber izah etmeye çalışmıştır. Engin ilim ve birikimiyle, gerçek hayatı, insan fıtratını, psikoloji ve sosyolojinin verileriyle konuşturup insanlık için doğru hedefler belirlemiştir.”